کودکیهایم

کودکیهایم اتاقی ساده بود
قصه ای دور اجاقی ساده بود


شب که می شد نقشها جان می گرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود


می شدم پروانه، خوابم می پرید
خوابهایم اتفاقی ساده بود


زندگی دستی پر از پوچی نبود

بازی ما جفت و طاقی ساده بود


قهر می کردم به شوق آشتی
عشقهایم اشتیاقی ساده بود


ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود