من پذیرفتم شکست خویش

من پذیرفتم شکست خویش را پندهای قلب دور اندیش را // من پذیرفتم که عشق افسانه است /// این دل درد آشنا دیوانه است میروم شاید فراموشت کنم با فراموشی هم آغوشت کنم // میروم از رفتن من شاد باش از عذاب دیدنم آزاد باش // گر چه تنها تر از من میروی آرزو دارم ولی عاشق شوی آرزو دارم بفهمی درد را تلخی برخوردهای سرد را .