این روزها می آید یاد تو را ، خاطرات تو را زنده می کند و می رود غافل از اینکه این خاطرات ، این دلتنگی ، بی ساز می رقصد برای تو . . . زنده می شوند خاطرات مان ، خاطرات من ، تو ، بهار ، باران و مسافر غریب. . . روزهای خوب که حال فقط یک تصویرند ! تصویری که حتی نمی توان به نمایشش گذاشت.
چه زود به پایان رسید آن همه خاطره خوب !!!
با دلم چه آرزوها میکردم...با دلم که همیشه هوای دل تو را داشت...
با دلم چه آرزو ها میکردم....دلم که با وجود دل تو دل داده بود....
من با آرزوهایم زندگی خواهم کرد....
من با آرزو هایم به تو خواهم رسید...
همیشه دوست داشتم ابر باشم
چون ابر انقدر شهامت داره که هر وقت دلش میگیره
جلوی همه گریه کنه
منبع : ورزش 3
پ ن:یکی از دوستان خوب وبلاگیم برام نوشته .
چه حیاتی و چه دنیای بهشت آیینی
((شهریار))