مرا به نام می خوانی و صدایت نوازشم می کند
مسافر غریب | يكشنبه, ۱۰ تیر ۱۳۸۶، ۰۶:۱۹ ق.ظ |
۲ نظر
گاهی کنارم می نشینی
آرام آرام برایت می گویم و خود را لا به لای کلمات باز می یابم
مرا به نام می خوانی و صدایت نوازشم می کند
آرام می گیرم
دست دراز می کنم تا زندگی را چنگ بزنم
فاصله اما زیاد است و زندگی
از دستانم سُر می خورد
باز خالی می مانم و تو
تنها نگاهم می کنی.
قطره قطره می چکم و
در هزارتوی تَرک های بی رحم زمین
گم می شوم
- ۸۶/۰۴/۱۰
لطفا از وبلاگ " پگاه " دیدن و در یک مسابقه داستانی شرکت کنید.
http://pishdar.blogfa.com