252 هجری شمسی .1293 قمری در سن 17 سالگی وارد خدمات دولتی شد .
همسرش خدیجه بی بی دختر عبد الله بیگ کشکولی بود .
شاید خاطری نرنجد و شاید کسی نفهمد و هیچ وقت نداند که از کجا آمده و برای چه آمده و به کجا می رود و در طول زندگی خویش از زندگی چه خواسته است و بر روی این کره خاکی فقط موجودی زنده بوده است .
زندگی را باورکن همان گونه که هست با همه رنجهایش با همه دردهایش با همه شادیهایش و غم هایش با همه سختی هایش و پیروزی هایش با همه دلفریبی هایش با همه شکستها و پیروزی هایش با همه خاطرات تلخی و شیرینی هایش و زندگی را دوست بدار و به سرنوشت ارزش ده .
در تمام زندگی امیدوار باش و هرروز را با ایمان به خداوند و فردایی بهتر به شب برسان . اینگونه باش تا زندگی برایت سهل تر و زیباتر باشد و یقین داشته باش که از دید خداوند پنهان نخواهی ماند .
من از تو میخونم بمون تا بمونم
که با تو بهارم که بی تو خزونم
نان را هوا را روشنی را بهار را از من بگیر
اما خنده ات را هرگز... تا چشم از دنیا نبندم
از غروب ایل می نویسم از غم ها و شادی های افراد ایل می نویسم از دوری راه و بار گران می نویسم