خدایا کـمـک کن

خدایا کـمـک کن دیرتر برنجیم، زودتر ببخشیم، کمتر قضاوت کنیم، و بیشتر فرصت بدهیم..

مسافر

لحظه ها را چون مسافر باتو می مانم 

                           لحظه های عمر را تا آخر باتو می مانم

توا زمن گریزان اما چه حاصل 

                               منم که تادم آخر   باتو  می مانم 

تو که دیوانه کردن شد خیالت 

                               منم که دیوانه وار با تو می مانم

تو که عاشق شدی بر مال دنیا 

                           منِ بی بضاعت حاتم وارباتو می مانم

تو که لحظه ها را از من گرفتی

                       منم که ثانیه های انتظار با تو می مانم 

تو نخواستی که من باشم کنارت

                              یک عمر مجنون وار با تو می مانم

تو که بر من جفا کردی همیشه

                        منم که یک عمر وفادار با تو می مانم

اگر عاشق شدی از من بریدی

                        بیا که روزهای دشوار با تو می مانم

اگر رفتی که دل عاشق نباشد

                      منم که تا قیامت هوادار با تو می مانم

چه راحت دل بریدی و گذشتی

                            تو رفتی و امیدوار با تو می مانم

تو که با رفتنت سوزاندی دل را

                      با دل سوخته و خاکسار با تو می مانم

تو را با دل چه سودایی بود آخر

                         من گم گشته یوسف وار با تو می مانم

پی نوشت: شعر فوق را خرداد۱۳۸۲ سرودم هرنوع کپی برداری از شعر فوق بدون اجازه و بدون ذکر نام وبلاگ مسافر یا اویاق ممنوع می باشد .

خدایا

خدایا! کسی را که قسمت دیگریست سر راهمان قرار نده که شبهای دلتنگیش برای ما باشد و روزهای خوشش برای دیگری...

بهاره افشاری

تغییرات اساسی

دوستان عزیز اسم این وبلاگ در تاریخ ۲۱/۴/۱۳۹۰ از مسافر غریب به اویاق تعییر کرد و از این به بعد این وب سایت از طریق آدرس www.oyagh.ir نیز در دسترس می باشد. امیدوارم همواره در راهی که قدم گذاشته ایم ما را یاری نموده و آینده روشنی را در کنار هم داشته باشیم به امید فردایی روشن تر برای ایران عزیز.آدرس www.mosafer.blogfa.com همچنان در دسترس می باشد.

عکس نرگس محمدی ستایش

عکس گل

حرفهایی است که برای نگفتن ...

حرفهایی هست برای گفتن که اگر گوشی نبود نمیگوییم و حرفهایی هست برای نگفتن؛ حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند؛ و سرمایه ماورایی هر کس حرفهایی است که برای نگفتن دارد؛ حرفهایی که پاره های بودن آدمی اند و بیان نمیشوند مگر آنکه مخاطب خویش را بیابند.

نرگس محمدی

ستایش