بهــار از من گرفت

عاقبت توفان رسید و برگ و بار از من گرفت

دسـت های سرد پاییزی، بهــار از من گرفت

ســاحل آرامشــی گسـترده بـــودم ، عاقبت

موج آن توفــان وحشت را ، قرار از من گـرفت

بوی لیلا بود و صحـرا، عشق آسان می نمود

در نخســتین منزل امــا اختیار از من گــــرفت

گفتم از غوغای این وادی گذشتن سخـت نیسـت

لیــک زنجیـــر جنون پای فــــرار از من گـــــرفت