گاهی وقتها دلم خیلی میگیره.وقتی میبینم آرزوهام جلوی چشمام دارن مثل برگهای درخت توی پاییز زرد میشن.خشک میشن و از رو درخت میریزن.درختی که نهالش زودتر از بقیه درختها کاشته شد اما دیرتر از همه تو صف خوشبختی قرار میگیره.معلوم نیست تا وقتی نوبت به آخر صف برسه خوشبختی هنوز وجود داره یا تموم شده.
- ۸۷/۰۴/۳۰
ممنون از اینکه سر زدی
امیدوارم به همه ی آروزوهات برسی و خوشبخت ترین آدم روی زمین بشی