تویی که گاه احساس می‌کنم انتظار برای آمدنت، از آمدنت هم شیرین‌تر است

شبها بعد از مهمانی قاصدکها، بهانه‌هایم را برای شاد بودن می‌شمارم و گاهی کم می‌آورم بهانه‌ها را برای تحمل نبودن تو؛ تویی که گاه احساس می‌کنم انتظار برای آمدنت، از آمدنت هم شیرین‌تر است و گاهی هم به این احساسهای بچگانه‌ام با صدایی بلند می‌خندم.

نگاه کن! زیر نور ماه را؛ آن‌جا که چند بهانه بازیگوش، کنار ساحل خیالی‌ام، روی صخره‌ها، قایم‌باشک بازی می‌کنند و من گاهی از پیدا کردنشان ناامید می‌شوم. می‌دانی؟ گاهی بهترین بهانه‌ام برای گذراندن روزهای بی‌تو، همین احساس وجودت است. همین که می‌دانم هستی. حال، گاهی در کنار من، گاهی در کنار دیگران. چه عیبی دارد؟ دیگران هم حق داشتن شادی دارند. درست مثل من..