درد جامعه

آقای رئیس جمهور گاهی برای کودکان  این سرزمین هم دلتان به درد می آید ؟ آیا برای دخترکان کوچکی که در سرمای زمستان زیر برف و باران به من و شما التماس میکنند که یک بسته آدامس از ایشان بخریم ، رنجور میشوید ؟ آیا برای کودکان کوچکی که از ترس ناپدری معتادشان مجبورند دستفروشی کنند و دسترنجشان را یکجا برای خرید مواد مخدر به آن ناپدری بدهند ، قطره اشکی ریخته اید ؟
جناب رئیس جمهور کودکان ما بیش از آب و غذا به محبت و دست نوازش پدر و مادر محتاجند ، آیا گاهی در یک لحظه کوتاه و گذرا به بچه های کوچکی که از نعمت پدر و مادر محرومند فکر کرده اید ؟ آیا میدانید وقتی یک نفر بیگناه به زندان می افتد خانواده ای به رنج و مشقت و سختی دچار میشوند و این ظلم تنها متوجه خود آن شخص نیست که دخترکان و پسرکان معصومی نیز به آتش این ظلم و بی عدالتی می سوزند ؟
 
آقای  رئیس جمهور اگر فردی حتی با دلایل کافی به حبس و زندان گرفتار بیاید قانون و شرع می پذیرند که خانواده ایشان دچار خسران شوند و آیا آنکه باید مجازات شود خود مجرم است یا خانواده او ؟ آیا حسرت کودک خردسال مادری زندانی که از بیم آزار فرزندش در زندان راضی به ملاقات با او نیست شما را آزار نمیدهد و خواب از چشم شما نمیگیرد ؟ آیا اصولا زبان گویای چشمان این کودکان برای شما مفهومی دارد و یا تنها این چشمان کودکان سومالی است که با شما سخن میگویند ؟
آقای  رئیس جمهور فراموش نکنید این القاب که بر دوش شما سنگینی میکنند اگر ضمانتی برای آخرت شما نباشند که نیستند ولی در این دنیا بار مسئولیتی سنگین را بر دوش شما میگذارند. شما بیش از هر جای دیگر در این دنیا در مقابل این مملکت مسئولید . نگاه کودکان گرسنه سومالی هر انسان با انصاف و درد آشنایی را منقلب میکند ولی عامل این گرسنگی خشم طبیعت است و البته شاید بعضا بی کفایتی حاکمان آن بلاد اما آیا از خود سؤال کرده اید عامل فقر و فساد و بی عدالتی در کشور ما که به برکت نفت از ثروت خوبی برخوردار است چیست ؟