پایان آبان

روزها چه زود می گذرند مثل عمر تمام آدمها

روزهای سختی را  در پیش خواهیم داشت

روزهای سرنوشت ساز ، روزهایی که تشخیص دادن مرد از نامرد ناممکن می گردد.روزهایی که حق همه مظلومان خورده می شود و صدای کسی در نمیاید.ظالمین روزگار با غرور می تازند گویی رخش آنها هرگز از پای نخواهد نشت .اما سرنوشت همه چیز را برایشان نوشته و چه تلخ است سرنوشتی که در انتظار این ظالمین می باشد.آه کودک یتیم آه زن بی سرپرست آه مردی که روی بازگشت به خانه و کاشانه خود را ندارد.سخترین لحظه برای مرد وقتی هست که دست خالی به خانه بر می گردد و کودک خردسالش از او می پرسد بابا برایم چه خریدی و پدر شرمگین بی جواب می ماند و مادر بغض می کندو از گوشه چشمش اشک جاری می شود گویی پدر شکسته می شود گویی کوهی از آوار بر روی پدر ریخته می شود .اینها درد جامعه امروزی ماست دردی که درمانش در دست شما مردم زجر کشیده است .

روزهای سختی را در پیش خواهیم داشت.