همیشه این گونه بوده است او که میرود

وقتی از هر روزی بیشتر به او نیاز داری

 وقتی هنوز پیراهن خوشبختی را کا ملا بر تن نکرده ای

 وقتی هنوز ترانه های عاشقی را تا آخر با او نخوانده ای

 ناباورانه او را در کنارت نمی بینی

فکر می کردی دست در دست او خنده کنان به آن سوی نرده های آسمان خواهی رفت

 تا دامنت را از بوسه و نور پرکند

همیشه این گونه بوده است او که میرود

 او که برای همیشه می رود آنقدر تنها می شوی که نام روزها را فراموش میکنی

از عقربه های ساعت می گریزی و هیچ فرشته ای به خوابت نمی آید...