جاده ها منتظر ماست

بیا از جایی که احساس را زندانی می کنند برویم

و تنهایی تنها آشنای قلبهاست

بیا از میان غریبه ها کوچ کنیم و برویم تا بلوغ با هم بودن

تا اوج آرزو ها

بیا از پایین بگذریم و با پیچکها از دیوار تنهایی بالا برویم

پشت دیوار باغی است و بچینیم اقاقی

بیا هجرت کنیم به جایی که همه همدیگر را باور دارند

بیا از عمق دلتنگی بگذریم و به اوج احساس برویم

بیا به شهر آرزو های دور دست سفر کنیم

جاده ها منتظر ماست

و صبح فردا طلوعی برای شروع دوباره ی احساس

بیا پرواز کنیم تا آن سوی دیدار

سپیده از راه رسید و دیگر وقتی برای ماندن نیست

بیا تا برویم ....