سـال ها دل طـلـب جـام جـم از مـا می کـرد

سـال ها دل طـلـب جـام جـم از مـا می کـرد		وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
گوهری کـز صـدف کون و مکـان بـیرون اسـت		طـلـب از گـمـشـدگـان لـب دریا مـی کـرد
مـشـکـل خـویـش بـر پـیـر مـغـان بـردم دوش		کـو بـه تـاییـد نـظـر حـل مـعـمـا مـی کـرد
دیدمش خـرم و خـندان قـدح بـاده بـه دسـت		و اندر آن آینه صـد گـونه تـماشـا می کـرد
گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم		گـفـت آن روز کـه این گـنبـد مینا می کـرد
بــی دلــی در هـمـه احــوال خــدا بــا او بــود		او نـمـی دیـدش و از دور خـدایا مـی کـرد
گـفــت آن یـار کـز او گـشــت ســر دار بــلـنـد		جـرمش این بـود که اسرار هویدا می کرد
فــیـض روح الــقــدس ار بــاز مــدد فــرمــایــد		دیگران هم بـکنند آن چه مسیحا می کرد